Sens ...

Chwila zadumy ...

Tak. Nawet stwierdziłabym, że nie tylko dzień... Ja od dłuższego czasu nad tym myślę. Nad sensem, kierunkiem. Jak napisałam w swoim ostatnim poście, udaje mi się powoli wychodzić na prostą po pewnych niemiłych doświadczeniach, powoli staję na nogi. Teraz przydałoby się obrać jakieś konkretne cele, podjąć decyzje ... Tak, przydałoby się, jest jedno "ale" ... Choć nie wiem czy tylko jedno heh, ale to jedno akurat największe ... Jak ruszyć na przód, zacząć, można powiedzieć, od nowa, gdy w głowie wciąż siedzi coś z przeszłości, coś co nie daje zapomnieć, coś co każdego dnia wkrada się w myśli, nie daje spokoju i wciąż jest takim jednym wielkim znakiem zapytania. Zostać przy tym czy próbować całkowicie zapomnieć i iść dalej? Nie z powietrza wzięło się powiedzenie "Nie wchodzi się 2 razy do tej samej rzeki", więc czemu człowiek nadal stoi i gdzieś tam w głębi duszy czeka... Na co? Na powrót szczęścia, którego kiedyś spróbował? ... W sumie nic dziwnego, każdy chce być szczęśliwy dłużej niż parę chwil, każdy chciałby na dłużej zatrzymać przy sobie ukochaną osobę, dobrą passę, zdrowie, itp. A gdy jednak nie udaje mu się to, umyka mu gdzieś to jego "prywatne szczęście", jedynym pragnieniem pozostaje poczuć je na nowo ... Pytanie tylko czy tkwić z nadzieją, że wróci do nas to co mieliśmy czy lepiej wyruszyć w drogę po coś czego jeszcze nie doświadczyliśmy... Tak, dużo o tym myślę w ostatnim czasie i szczerze mówiąc jeszcze nic nie wymyśliłam heh. Wciąż targają mną wątpliwości tak co do pierwszego i jak i drugiego wyboru.

Z jednej strony ...

A z drugiej ...

...

Tak, te trzy kropki są jak na razie najlepszą odpowiedzią ...

"Dziś człowiek tak często nie wie, co nosi w sobie, w głębi swej duszy, swego serca. Jak często jest niepewny sensu swego życia na tej ziemi. Ogarnia go zwątpienie, które przeradza się w rozpacz."
Karol Wojtyła